Περιοδικό:"Μαθητές εν δράσει"

Αγαπημένοι μου μαθητές και μαθήτριες

Με έντονη την επιθυμία μου να σας εκφράσω ειλικρινή συγχαρητήρια, γράφω αυτή την επιστολή. Αισθάνθηκα πολλή χαρά, καθώς ενημερώθηκα από την κυρία ΑγάθηΔούκα, φιλόλογο του σχολείου μας και Συντονίστρια του Πολιτιστικού Προγράμματος στο οποίο συμμετέχετε,αλλά και από τη Μουσικό του σχολείου μας κ. Μαριάννα Σώρα η οποία επίσης συμμετέχει στο πρόγραμμα, ότι ολοκληρώσατε τη δημιουργία του διαδικτυακούπεριοδικού «Μαθητές εν δράσει», παρά την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε όλη αυτή την περίοδο της αναγκαστικής αναστολής της εκπαιδευτικής λειτουργίας του σχολείου.

Να είστε βέβαιοι ότι η προσήλωση στον στόχο σας, η ανάληψη πρωτοβουλιών και το κλίμα συνεργασίας που αναπτύχθηκε μεταξύ σας, αποτελούν αξία προστιθέμενη στις γνώσεις που σας παρέχει το σχολείο.

Ευτυχία Τσουρούτη

Διευθύντρια του 2ουΓυμνασίου

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ

Οι ηρωίδες με τις πράσινες μπλούζες
της Κωνσταντίνας Κουνινιώτη

Τα δυο τελευταία χρόνια το γεγονός που σημάδεψε την
ιστορία του πλανήτη είναι αναμφισβήτητα η εξάπλωση της
πανδημίας του κορωνοϊού , μιας διαρκούς πηγής κινδύνου
για την ανθρώπινη ζωή. Από την πρώτη στιγμή ο ύπουλος
εχθρός έθεσε σε δοκιμασία τα συστήματα υγείας όλων των
κρατών και ιδιαίτερα της πατρίδας μας. Παρόλα αυτά το
ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των Δημόσιων
Νοσοκομείων – πιστό στον Όρκο του Ιπποκράτη-βρέθηκε
στην πρώτη γραμμή της μάχης και μέσα σε αντίξοες
συνθήκες (καθημερινά εισάγονται στα νοσοκομεία δεκάδες
συνάνθρωποί μας με συμπτώματα covid -19) επιτελεί το
καθήκον του γεγονός που χαιρετίζεται, εκτιμάται και
αναγνωρίζεται από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Δύο νοσηλεύτριες από το Νοσοκομείο Αιγίου, η κ. Μαρία
Μητροπούλου και η κ. Χριστίνα Ανδρουτσοπούλου,
μετέφεραν τις εμπειρίες τους και μοιράστηκαν μαζί μας τις
σκέψεις και τα συναισθήματα που βίωσαν την περίοδο της
πανδημίας.

 Είχατε έρθει αντιμέτωπη με την ασθένεια σε
σοβαρή κατάσταση ;
Εγώ προσωπικά δεν έχω νοσήσει αλλά έχω έρθει
αντιμέτωπη και εγώ αλλά και πολλοί συνάδελφοί
μου με ασθενείς που ήταν σε πολύ άσχημη
κατάσταση και χρειάστηκε για περαιτέρω
φροντίδα να μεταφερθούν σε πανεπιστημιακό
νοσοκομείο .

 Είχατε ξαναζήσει κάποιο είδος ασθένειας που να
ήταν τόσο σημαντική ;
Έχω αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες στα χρόνια
εργασίας μου αλλά τέτοιου είδους ασθένεια δεν
έχω ξαναζήσει ποτέ. Ζήσαμε καταστάσεις δύσκολες,
επικίνδυνες και πρωτόγνωρες .

 Πως νιώθατε όταν σώζατε κάποιον άνθρωπο ο
οποίος είχε αντιμετωπίσει τον ιό σε σοβαρή
κατάσταση ;
Όταν ασθενείς κατάφερναν να κερδίσουν την
μάχη που έδιναν νιώθαμε ικανοποίηση, χαρά και
συγκίνηση. Βλέπαμε τις προσπάθειες και τον αγώνα
μας για να έχουν ένα αίσιο αποτέλεσμα.
Εισπράτταμε την ευγνωμοσύνη που ένιωθαν οι
ίδιοι οι ασθενείς και οι συγγενείς τους.

 Σας είχε επηρεάσει όλη αυτή η κατάσταση
ψυχολογικά ή σωματικά ;
Είχαμε καταπονηθεί και σωματικά και ψυχολογικά.
Η σωματική κούραση ήταν μεγάλη, οι καταστάσεις
που ζήσαμε ήταν δύσκολες και σίγουρα μας είχε
επηρεάσει και ψυχολογικά γιατί οι ασθενείς δεν
είχαν πάντα θετική έκβαση και γιατί δεν
μπορούσαμε να έρθουμε σε κοντινή επαφή με
τους δικούς μας ανθρώπους .

 Υπήρξε κάποιο περιστατικό το οποίο σας έδωσε
κουράγιο και ελπίδα ;
Πολλά περιστατικά ασθενών που είχαν νοσήσει
πολύ σοβαρά και κατάφεραν να ξεπεράσουν τον
κίνδυνο μας γέμισαν ελπίδες και κουράγιο για να
συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και τον αγώνα
μας .

 Φοβόσασταν μήπως κολλήσετε τον ιό και τον
μεταδώσετε πολύ σοβαρά στην οικογένειά σας ή
στους συγγενείς σας ;
Ναι, φοβόμασταν γιατί παρά τις προφυλάξεις που
παίρναμε, ο κίνδυνος ήταν μεγάλος , ο ιός ήταν
πολύ μεταδοτικός, καθημερινά ήμασταν εκτεθειμένοι
σε κινδύνους και ανησυχούσαμε μήπως
μεταδώσουμε τον ιό στην οικογένειά μας. Ωστόσο
έχουμε καθήκον να βοηθάμε τους ασθενείς με
κάθε τρόπο

ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ